Hoi iedereen! Allereerst, een gelukkig 2023 ⭐ In 2019 was er een interview over mijn wereldbouw in de Zilverboekenclub, een Facebook-groep voor auteurs en lezers van boeken uitgegeven door Zilverspoor en Zilverbron. Dat interview had ik ook op deze website gedeeld, vooral voor degenen die geen Facebook hebben. Met het begin van het nieuwe jaar deel ik wederom een interview (van afgelopen november). Deze keer was het iets anders dan vraag-antwoord, namelijk 12 wist-je-datjes over de wereld van Shirareta Sekai:
#1. Wat is de grootste verandering die jouw wereld in de afgelopen 100 jaar heeft meegemaakt?
Toen Ai 10 jaar oud was, vielen soldaten haar dorp aan. De koning van Ōkoku, Tora, had hun bevolen om alle magische wezens – elfen, dwergen en nimfen – te verjagen en desnoods te vermoorden. Dat bevel zorgde voor een volwaardige vluchtelingenstroom naar de dwergen- en nimfenlanden. Elfen kwamen hierbij grotendeels tussen wal en schip terecht, aangezien dwergen- en nimfenvluchtelingen in die landen voorrang kregen. De magische wezens die ondergedoken in Ōkoku bleven, werden indien gevonden ter dood gebracht.
#2.Welke gebeurtenis(sen) uit de geschiedenis (van jouw wereld) hebben jouw wereld het meest gevormd?
Vijf eeuwen geleden was er een Rassenoorlog die ontstond uit vijandigheid tussen mensen en elfen. Naar aanleiding van de bizarre moord op de keizer van Ginkoku – zijn lijf viel plots uit elkaar – hief iedereen de wapens. Tijdens de laatste veldslag op het eiland Kagekoku vond de Zuivering plaats. Alle zielen stegen op naar de hemel en slechts een gedeelte keerde via de Sterrenregen terug naar Aarde. Dit bracht de oorlog ten einde, maar hij liet diepe sporen na. De gevoelens die hem hadden ontketend, bleven sluimeren, zoals de acties van koning Tora eeuwen later laten zien.
#3. De jacht op zielenvoelers:
In de proloog van deel twee komt een soort wezen voor dat niet meer bestaat, gekenmerkt door hoorns, blindheid en het vermogen om zielen te voelen. De reden dat Nini’s soort is verdwenen, is dat mensen, elfen, nimfen en dwergen op zielenvoelers hebben gejaagd, omdat zij zelf dat vermogen niet hadden. Eeuwen voordat de Rassenoorlog uitbrak, vond die jacht plaats. Vossen hadden hier ook last van. Ze waren ooit meer zichtbaar in de samenleving, bijvoorbeeld binnen hun gouden imperium van amusementswijken, maar dat verdween. Ze waren gedwongen onder te duiken en de vossen die te jong waren om zichzelf te verdedigen stierven. Nini’s soort had minder geluk en werd helemaal uitgeroeid. Nini was zelf door zo’n aanval gevlucht en als laatste overlevende achtergebleven.
#4. Wat wordt er normaal gegeten in jouw wereld? Zijn er ook feestelijke gerechten of speciale lekkernijen? Zijn er gerechten die betoverd kunnen zijn? Heb je misschien een recept voor een gerecht?
Rijst is alomtegenwoordig en vormt de basis van maaltijden, meestal aangevuld met verschillende soorten vis en groenten. Iets makkelijks om te maken als iemand weinig ingrediënten heeft, is bijvoorbeeld rijstepap. Er zijn uiteraard verschillende lekkernijen voor festivals, zoals mochi tijdens Nieuwjaar. Mochi is een cakeje gemaakt van gestoomde kleefrijst dat geklopt is met houten hamers. De kleverige textuur ervan is even wennen als je het nooit eerder hebt gegeten, maar het smaakt goed! Het maken van mochi is ook een spektakel door het kloppen. Soms wordt het door twee personen met hamers gedaan en soms slaat er één met een hamer en kneed de ander op zijn beurt de rijst, waarbij het van groot belang is dat ze hetzelfde tempo aanhouden. [Als je nieuwsgierig bent naar hoe het proces van mochi-kloppen eruitziet, dan kun je dit filmpje op YouTube kijken]
#5.
Een ander weetje draait om de kalender. In de wereld van Shirareta Sekai gebruikt men een maankalender waarbij de jaarwisseling aan het begin van de lente plaatsvindt. De festivalgangers die langs Nieuwjaarskraampjes lopen en mochi eten, kunnen ook meteen kijken voor cadeaus, want met het begin van het nieuwe jaar is iedereen jarig. Aparte verjaardagen zijn er niet. [meer daarover kun je lezen in mijn artikel Vijf Elementen en de Kalender]
#6.
In de proloog van het tweede boek noemt Amar het land Meikoku. Dit is een klein land ten zuidwesten van Sunakoku en is vooral gebaseerd op historisch Korea. In de tijd van de proloog was dit een onafhankelijk land, maar in de tijd van het hoofdverhaal is het onderdeel van het keizerrijk van Sunakoku geworden, waardoor het nergens anders in het verhaal wordt genoemd.
#7. Wat is de meest bizarre heerser die er ooit in jouw wereld geweest is?
Een van de dwergenlanden – collectief Kinkoku geheten – had een koning genaamd Ivan die de Goud Oorlog met zijn buren is begonnen omdat hij zijn ring kwijt was en vermoedde dat de andere dwergenkoningen die hadden gestolen. Het land kreeg de ene crisis na de andere te verduren en hij liet het in een puinhoop achter. Hij stierf met zijn handen doordrenkt van bloed en zijn dood werd stiekem gevierd door zijn eigen onderdanen. Helaas voor die burgers duurde het nog een lange tijd voordat hun omstandigheden verbeterden.
#8.
In de samenlevingen van Ōkoku en Ginkoku komt adoptie geregeld voor. Sterker nog, voor de elfen in Ōkoku bestaat een (illegale) babyhandel, omdat elfenvrouwen ondanks hun haast oneindige jeugd niet veel later dan mensen in de overgang terechtkomen. Het komt niet zelden voor dat oudere elfenkoppels elfenbaby’s adopteren. Vaak hebben ze in hun vruchtbare jaren zelf kinderen gekregen, maar zijn die inmiddels overleden door geweld, ziekten, of ze zijn niet voorbij de twee-eeuwengrens gekomen.
#9.
De twee-eeuwengrens verwijst naar een algemene trend onder elfen waarbij ze rond de leeftijd van tweehonderd jaar het grootste risico lopen op aandoeningen zoals depressie en dementie. Omdat ze historisch gezien niet altijd zo oud werden, zijn hun hersenen er niet op ingesteld en krijgen ze vaak moeite met de lange duur van hun leven. In het elfenrijk zijn in de apotheek pillen te koop voor elfen die rond deze grens zitten en er een eind aan willen maken. Elfen in het elfenrijk hebben overigens ook verschillende uitvindingen gedaan. Door hun levensduur worden ze roekeloos en kunnen ze zo per ongeluk op ontdekkingen stuiten.
#10.
Het dorp Rinzaimura en de twee nabije dorpen – Ōbakumura en Sōtōmura – zijn vernoemd naar de drie stromingen van het Japanse Zen Boeddhisme.
#11.
In het eerste boek komen boselfen voor die er als kinderen uitzien en op een andere manier jong blijven dan elfen. Hoewel ze allebei ‘elfen’ heten, zijn ze eigenlijk niet dezelfde soort. Elfen lijken beduidend meer op mensen dan op boselfen. Ze delen hun naam, omdat ze met hun puntige oren en paarse ogen een uiterlijke overeenkomst hebben en vanwege hun lange levensduur, maar die levensduur is bij elfen niet van nature zo. De mensen in het oosten hadden ooit een andere naam voor boselfen, totdat elfenmigranten uit het westen kwamen. In het westen zijn verschillende talen waarin naar elfen wordt verwezen als ‘alf’ of ‘alfár’ wat oorspronkelijk iets als ‘puntoor’ betekende. De elfen hadden die woorden met zich mee naar het oosten genomen. Mettertijd is de oude naam van boselfen in ongebruik geraakt en werd aan hen een verwantschap met elfen toegerekend.
#12. Heb je “easter eggs” in jouw boek (of wereld) verstopt?
Ja, mijn persoonlijke favoriet daarvan is het theaterstuk in het tweede deel. Ginkoku kent net als Japan in onze wereld het poppentheater – ningyō jōruri of hedendaags vaak bunraku genoemd – en de voorstelling waar Hana en Saburo naar kijken is een echt stuk geschreven door Chikamatsu Monzaemon. Het heet Sonezaki Shinjū (de dubbele zelfmoord in Sonezaki) en het is een van de twee stukken van Chikamatsu die ik voor mijn eindscriptie van East Asian Studies heb gebruikt. Het andere stuk was Shinjūten no Amijima (de dubbele zelfmoord in Amijima) waar de mannelijke hoofdpersoon een vrouw en kinderen heeft en desondanks met zijn geliefde zijn leven neemt. De naam van zijn echtgenote is Osan. Mijn Osan in boek 2 is dan ook naar haar vernoemd.
Nederlands 
English