Ai 愛

“Wat maakt het uit waar je bent? Zelfs als deze plek zo’n paradijs is, zou je niet liever op de rotste plek op Aarde zijn, als dat betekent dat je bij familie bent?”
Shirareta Sekai 1 – De terugkeer van layhar

Naam	Ai 愛
Ras	Elf
Leeftijd	15 / 16 jaar
Geslacht	Vrouw
Geboortejaar	Het jaar van de (hogere) metaalhond, 庚戌 kanoe-inu
Geboorteland	Ōkoku
Beroep	–
MBTI-type	INFJ
Familie	Kazumi (moeder) † Katsu (vader) †
Religie	Geloof in de elfengoden

Ai was Personage van de maand februari 2021 in de Zilverboekenclub op Facebook. Leer haar in het onderstaande interview een beetje beter kennen:

Mijn naam is Ai.

Het soort wezen dat ik ben / hoe ik eruit zie / mijn sympathieke eigenschappen.

Ik ben een elf, te herkennen aan mijn witte haar, puntige oren, paarse ogen en blanke huid. Verder ben ik mager door mijn jaren alleen in het woud. Qua kleding draag ik wat er beschikbaar is; het maakt me eigenlijk weinig uit zolang het me maar voldoende bedekt. Vooral in de winter heb ik de warmte ervan nodig.

Mijn sympathieke eigenschappen? Daar vraag je me wat. Ik zou willen zeggen dat ik een goed persoon ben, zoals mijn ouders. Ik weet alleen niet of ik dat zelf geloof. Ik vind mezelf geen kwaad persoon. Ik meen het echt wel goed, maar dat betekent niet dat ik trots ben op alles wat ik heb gedaan. Ik probeer er wel verandering in te brengen. Nu ik een doel voor mezelf heb gevonden, wil ik er helemaal voor gaan. Misschien kan ik aan mezelf bewijzen dat ik meer ben dan een dolende ziel die probeert te overleven.

Wat wil je het liefst / wat is je grootste verlangen?

Het allerliefst wil ik dat alles van de afgelopen jaren nooit gebeurd is en dat ik morgenochtend naast mijn ouders wakker word. Het heeft echter geen zin om daarvan te dromen. Ze zijn er niet meer en dat feit is me onderhand wel pijnlijk duidelijk gemaakt. Deze wereld lijkt geen plek meer voor mij te hebben, alsof mijn leven volgens het Lot had moeten eindigen op de dag dat we werden aangevallen en ik sindsdien niet echt meer besta. Toch koester ik stiekem de hoop dat ik ooit ergens in de wereld een thuis zal vinden. Voor even had ik die plek, een plek waar ik welkom was, maar dat heb ik opgegeven… Ik hoop zo dat ik dat niet voor niets heb gedaan.

Wie of wat zet je ertoe aan om door te zetten waar een ander misschien op zou geven?

Chimata. Zo heet de vos die mij al volgt sinds ik me jaren geleden in het bos had verscholen en bleef wachten op mijn ouders die nooit zijn gekomen. Hij is degene die me altijd tot het uiterste drijft om in leven te blijven. Hij heeft me vreselijke dingen laten doen… Als ik er te veel moeite mee heb, helpt hij me door mijn emoties te dempen. Als hij er niet was geweest, had ik allang het leven gelaten. Daar herinnert hij me maar al te graag aan. Hij noemt me een dom kind en is vaak gemeen, maar hij houdt me wel veilig. Hij neemt actie wanneer ik bevries en hij eist van me dat ik meer ben dan het hulpeloze kind waar hij me voor aanziet. Ik ben hem dankbaar voor zijn hulp en gezelschap en tegelijkertijd ben ik bang voor hem en wil ik hem niet in mijn buurt hebben. Ligt het aan mij of wordt hij steeds enger? Vooral sinds ik weet dat hij… Laat maar, ik wil er niet meer over praten.

Voor wie of wat zou jij je leven opofferen als dat je laatste keuze was?

Ik zou mijn leven niet zomaar voor iemand opofferen, maar voor duizenden onschuldige zielen wel. Vijfhonderd jaar geleden zijn die ten prooi gevallen aan de Zuivering en die verschrikkelijke gebeurtenis dreigt nu weer plaats te vinden. Iedereen reist dan naar de hemelen en alleen zij die geluk hebben, keren in de vorm van een sterrenregen terug. De rest van de zielen zal sterven. Is het arrogant om te denken dat ik daar iets tegen kan doen? Misschien wel, maar ik moet het op z’n minst proberen. Ik heb in jaren niet zo’n sterke drang gevoeld om iets te doen wat mijn eigen leven in gevaar brengt. Het redden van die zielen is nu mijn belangrijkste doel. Wat voelt het eigenlijk goed om een doel te hebben!

Ai komt in de volgende boeken voor: